ਤਕਰੀਬਨ 71 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੰਨ 1947 ਵਿਚ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ, ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਤੇ ਸਾਡੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲੂੰਬੜ ਚਾਲਾਂ ਅਤੇ ਸਵਾਰਥ ਦੀ ਭੁੱਖ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੇ। ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਣਿਆ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਹਿੱਸਾ ਭਾਰਤ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਵੰਡ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਭੁਗਤਿਆ। ਜਦ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਸਮੁੱਚਾ ਪੰਜਾਬ। ਚਾਹੇ ਉਹ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਭਾਰਤ ਦਾ। ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਈ ਗਈ ਪਾਕ-ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਇੰਨੇ ਗਹਿਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੇਵੇਗੀ ਜੋ ਕਦੇ ਭਰਨਗੇ ਨਹੀਂ। ਲੰਬਾ ਅਰਸਾ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵੰਡ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਅੱਲੇ ਹਨ। ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਦਿਨ-ਪਰ-ਦਿਨ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । 47 ਦੀ ਵੰਡ ਕਾਰਣ ਲੱਖਾਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ, ਦਲਿਤਾਂ ਨੂੰ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਨਮ ਭੂਮੀ, ਰੈਣ-ਵਸੇਰਾ, ਕੰਮ-ਕਾਜ, ਸ਼ਹਿਰ, ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਆਲਾ-ਦੁਆਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਰਾਤੋ-ਰਾਤ ਜਾਨ ਬਚਾ ਕੇ ਦੌੜਨਾ ਪਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਮੌਜੂਦਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਹਿੰਦੂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕੁਝ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਖਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਨਮ-ਭੂਮੀ ਛੱਡ ਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੌੜਨਾ ਪਿਆ। ਤਕਲੀਫ਼ ਬਹੁਤ ਗਹਿਰੀ ਸੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਇਸ ਵੇਲੇ ਜਿਉਂਦੇ ਬਚੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ Àਨ੍ਹਾਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਹੰਢਾਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਬਟਵਾਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਬਟਵਾਰੇ ਦਾ ਦਰਦ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ 'ਚੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾਂ। ਉਹ 15 ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਸਿਆਲਕੋਟ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲੰਧਰ 'ਚ ਆ ਕੇ ਵਸਣਾ ਪਿਆ। ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਛੱਡਣ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ 'ਚ ਸਿਆਲਕੋਟ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਤੇ ਦੇਖਣ ਦੀ ਚਾਅ ਬਾਕੀ ਰਹੀ। ਅਸੀਂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਚਾਅ ਕੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਸਿਆਲਕੋਟ ਨਾ ਦਿਖਾ ਸਕੇ। ਇਹ ਕਸਕ ਮੇਰੇ ਮਨ 'ਚ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਰਹੇਗੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਜਿਹੇ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਅ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਕੀਨਨ ਇਮਰਾਨ ਖਾਨ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੱਸਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਮਰਾਨ ਖਾਨ ਦੇ ਨਾਨਕੇ ਬਸਤੀ ਨੌਂ ਜਲੰਧਰ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸਨ। 2004 ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸੰਸਥਾ ਸਹਾਰਾ ਯੂਥ ਇੰਡੀਆ ਨੇ ਵੰਡ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਇਕ ਰੈਲੀ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਸੀ 'ਇੰਡੋ-ਪਾਕ ਛੋੜੋ ਬੰਦੂਕ ਦੀ ਗੋਲੀ, ਦੋਨੋਂ ਮਿਲ ਕਰ ਬੋਲੋ ਪਿਆਰ ਦੀ ਬੋਲੀ' ਅਸੀਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਇਮਰਾਨ ਖਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਓਤਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਨਿੱਜੀ ਕਾਰਣਾਂ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੀ ਉਸੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹਾਂ ਕਿ ਦੋਨਾਂ ਮੁਲਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦੂਕ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਛੱਡ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਜੇ ਤੱਕ ਦੋਨੋਂ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਲੀਡਰ ਆਪੋ-ਆਪਣੀਆਂ ਲੂੰਬੜ ਚਾਲਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦਾ ਹਿੱਤ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਆਪਸੀ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸਬੰਧ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਾਂਗ ਹਨ। ਜੋ ਆਪਸੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਰੀਕ ਬਣ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਰਾ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਸੀ ਕੁੜੱਤਣ ਗਾਹੇ-ਬਗਾਹੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਤਕਰੀਬਨ ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਝਗੜੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮੇਰੀ ਹਰ ਵਾਰੀ ਇਹੋ ਸਲਾਹ ਹੁੰੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਦੇਖਣ ਨਾਲੋਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਰਹੋ ਤੇ ਕੋਰਟ-ਕਚਹਿਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੱਜਲ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਸੀ ਸਬੰਧ ਖਰਾਬ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਮਾਸ਼ਾ ਨਾ ਬਣੋ । ਘੋਖ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਕਿ ਹਰ ਘਰੇਲੂ ਝਗੜੇ ਵਿੱਚ ਇਕ ਸ਼ਖਸ਼ ਐਸਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਭੜਕਾ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਲੁੱਟਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਵੀ ਹਨ। ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਮਹਾਂਸ਼ਕਤੀਆਂ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮੁਲਕ ਅਮਰੀਕਾ, ਚੀਨ, ਰਸ਼ੀਆ ਜਾਂ ਹੋਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਰਬਾਂ-ਖਰਬਾਂ ਦਾ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦਾ ਵਪਾਰ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਹੈ। ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਖਰਬਾਂ ਰੁਪਏ ਦਾ ਵਪਾਰ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਭਾਰਤ-ਪਾਕ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਵਿਕਸਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਪਰ ਅਫਸੋਸ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੀਡਰ ਘਟੀਆ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਉਦੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਦੋਨਾਂ ਮੁਲਕਾਂ 'ਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਦੋਨੋਂ ਮੁਲਕ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਤਰੱਕੀ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਲਗਾ ਸਕਦੇ। ਲੀਡਰ ਭਾਵੇਂ ਭਾਰਤੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਉਹਨੂੰ ਇਹੋ ਰਾਜਨੀਤੀ ਫਾਇਦਾ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ 'ਤੇ ਪਰਦਾ ਪਾ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਕੱਢ ਕੇ ਗੱਦੀ ਦੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣੀਆਂ ਜਾਣ। ਸਾਡਾ ਲੀਡਰ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਮਹਾਂਰਾਸ਼ਟਰ, ਬੰਗਾਲ 'ਚ ਬਾਰਡਰ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕੋਹ ਦੂਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਹਰ ਨਾਕਾਮੀ ਲਈ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਬੜੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਠਹਿਰਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਤੀਰਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਲੀਡਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਹੈ। ਉਹ ਰਾਜਨੀਤੀ 'ਚ ਆਪਣਾ ਘਰ ਤਾਂ ਭਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹਰ ਨਾਕਾਮੀ ਲਈ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਮਰਾਨ ਖਾਨ ਵੱਲੋਂ ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਕੋਰੀਡੋਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਨਵਾਂ ਯੁੱਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਮਸੀਹਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਵਾਲਾ ਕੋਰੀਡੋਰ ਦੋਹਾਂ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਪੁਲ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸਾਡੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਨੀਅਤ, ਚੰਗੀ ਅਕਲ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇ। ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਸੀ ਝਗੜੇ ਭੁੱਲ ਕੇ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਜਾ ਸਕਣ। ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਇਮਰਾਨ ਖਾਨ, ਨਵਜੋਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਨੂੰ ਇਸ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਦੀ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਉਥੇ ਅਸੀਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਸ ਮੰਗ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਯਤਨ ਕੀਤਾ। ਜੇਕਰ ਇਹ ਉਪਰਾਲਾ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਚਿੱਟੇ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਵੰਡ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨੁਕਸਾਨ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਚੰਗੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਾਇਦਾ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਬਾਕੀ ਸਾਡਾ ਇਸ ਲੇਖ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸਿਰਫ਼ ਇੰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਡਕਰ ਜੀ ਦੀ ਗੱਲ ਅਗਰ ਦੋਨੋਂ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੇ ਮੰਨ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਅੱਜ ਦੋਨੋਂ ਮੁਲਕ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਸਚਮੁੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਸ਼ਕਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣਾ ਸਾਡਾ ਧਰਮ ਅਤੇ ਫਰਜ਼ ਹੈ ਸੋ ਅਸੀਂ ਦੋਨਾਂ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਲੇਖ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਅਜੈ ਕੁਮਾਰ
ਵਿਸ਼ਵ ਇਸ ਸਮੇਂ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਬੜੇ ਖਤਰਨਾਕ ਦੌਰ 'ਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਸਿਰਮੌਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਵੀ ਨੀਂਦ ਹਰਾਮ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੋਕ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਤਨ ਦੇ ਕਾਰਣ ਭਿਅੰਕਰ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਵਿੱਚ ਹਨ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਕਰਕੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਵਰਗ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੈ। ਲੋਕਤੰਤਰਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਘੜੀ 'ਚੋਂ ਕੱਢਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਰੋਲ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ 'ਸਭ ਕਾ ਸਾਥ ਸਭ ਕਾ ਵਿਕਾਸ'। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਾਅਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਇਕ ਮੁੱਖ ਵਾਅਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਕਾਲਾ ਧਨ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਹਰ ਇਕ ਦੇ ਖਾਤੇ 'ਚ 15 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣਗੇ, ਹਰ ਸਾਲ 2 ਕਰੋੜ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ 15 ਲੱਖ ਦੀ ਬਜਾਇ ਛਿੱਕੂ ਆਇਆ ਉਥੇ ਮੋਦੀ ਨੇ 2 ਕਰੋੜ ਨੌਕਰੀਆਂ ਤਾਂ ਕੀ ਦੇਣੀਆਂ ਸੀ ਉਲਟਾ ਆਂਕੜਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ ਮੋਦੀ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਕਰੀਬਨ 15 ਲੱਖ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਘਟੀਆਂ ਹਨ। ਲਗਭਗ 10 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਦਾ ਘਪਲਾ ਨੋਟਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮਜ੍ਹਬੀ, ਸਿਆਸੀ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਦੰਗਿਆਂ ਕਾਰਣ 15 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। 3 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਰੁਪਈਆ ਧਨਾਢਾਂ ਨੇ ਬੈਂਕਾਂ ਦਾ ਖਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਮੋਟੇ ਘਪਲਿਆਂ ਦਾ ਆਂਕੜਾ ਵੀ ਸੈਂਕੜਾ ਮਾਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੇ ਗਰੀਬਾਂ ਦਾ ਕਚੂੰਮਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਇਸ ਸਮੇਂ 76 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੈ। ਡਾਲਰ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਰੁਪਈਆ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡਿਗ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਇੰਨੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਕਾਰ ਕਰਕੇ ਹੋਏ ਹਨ ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ 2014 ਦੀਆਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੰਨਾ ਰੌਲਾ ਮੋਦੀ ਨੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਭਗਤਾਂ ਨੇ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਸੀ, ਇਤਿਹਾਸ ਗਵਾਹ ਹੈ ਇੰਨਾ ਰੌਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਸੀਨਾ 56 ਇੰਚ ਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਚੌਕੀਦਾਰ ਹਾਂ, ਨਾ ਖਾਵਾਂਗਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਾਣ ਦਿਆਂਗਾ। ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਨੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਇੰਨਾ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਾਣ ਕੀਤਾ, ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ ਕੀਤੀ, ਤੁਗਲਕੀ ਫੁਰਮਾਨ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ, ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਰੇਪ ਕੀਤਾ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲੇਖ ਦਾ ਨਾਮ 'ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਚੌਂਕੀਦਾਰ' ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਖੁਦ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਛਤਰ-ਛਾਇਆ ਹੇਠ ਬਲਾਤਕਾਰੀਆਂ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਕਰੜਾ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਸੋ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਬਲਾਤਕਾਰੀ ਨੂੰ ਆਜੀਵਨ ਸਿਆਸਤ 'ਚੋਂ ਤੜੀਪਾਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਰਾਜ-ਭਾਗ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਅੰਬੇਡਕਰੀ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ 'ਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਸਮਾਜ ਦੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਵਰਗ ਨੂੰ ਅਗਾਂਹ ਵਧ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਖੋਰੂ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਜਿਹੇ ਲੀਡਰਾਂ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਕੇ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇ ਕੇ ਤਰੱਕੀ ਦੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਵੱਲ ਤੋਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਮਨ 'ਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਆਪ ਜੀ ਨਾਲ ਇਹ ਲੇਖ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਉਮੀਦ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਮਝ ਦੀ ਕਸੌਟੀ ਤੇ ਪਰਖ ਕੇ ਅਗਾਂਹ ਵੀ ਵਧਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਸੁਚੱਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਸੇਧ ਵੀ ਦਿਉਗੇ। -ਅਜੇ ਕੁਮਾਰ
ਦੇਸ਼ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਦੌਰ 'ਚੋਂ ਗੁਜਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। 76 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਦਾ ਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ਾ ਹੈ। ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੈ। 12 ਕਰੋੜ ਨੌਜਵਾਨ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿਗਰੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਹੁੜਦੰਗ ਮਚਾਉਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹਨ। ਹਰ ਆਦਮੀ ਡਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਕੋਨਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਵੇਲੇ ਕੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਆਮ ਆਦਮੀ ਤਾਂ ਛੱਡੋ, ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪੁਲਿਸਮੈਨ ਵੀ ਖ਼ੌਫਜ਼ਦਾ ਹੈ। ਧਰਮ, ਮਜ਼ਹਬ, ਜਾਤ, ਉਪ ਜਾਤ, ਗੋਤਰ, ਭਾਸ਼ਾ, ਵਰਣ-ਵਿਵਸਥਾ ਬਨਾਮ ਰਾਖਵਾਂਕਰਣ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹਲਵਾ-ਮੰਡਾ ਚਲਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਧਾਰਮਿਕ ਨੇਤਾ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਵਾਰਥ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉੱਲੂ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਗੋਟੀਆਂ ਫਿਟ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਮੁੱਕਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਇਸ ਸਮੇਂ (ਦੰਗੇ) ਦੰਗਾ ਨਾਮਕ ਬਾਰੂਦ ਦੇ ਢੇਰ 'ਤੇ ਬੈਠਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਦੇਸ਼ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਉੱਡ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਨਵਤਾ ਦਾ ਨਿਤ ਘਾਣ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਹੀ ਚੀਜ਼ ਸੰਵਿਧਾਨ ਉਸ 'ਤੇ ਵੀ ਘਟੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਰਾਜਨੀਤੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਬੜੇ ਹੀ ਅਫਸੋਸ ਨਾਲ ਕਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਦੌਰ 'ਚ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ 'ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦਾਮੋਦਰ ਭਾਈ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਪਾਰਟੀ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਸਮੇਤ ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲ ਦਾ ਫਰਜ਼ੀ ਨਾਟਕ ਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹਮਦਰਦੀ ਬਟੋਰਨਾ ਚਾਹ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਇੰਝ ਇਸ ਲਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦਾ ਲੀਡਰ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਲਿਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਝੂਠੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਇਕ ਦਿਨ ਦਾ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਸਮੇਤ ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲ ਰੱਖ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਦੱਸੇਗਾ ਕਿ ਵੋਟਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਦਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇੰਨੀ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਤੈਅ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਲਾਪ ਸਿੱਧ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਜਾਏ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਲੀਡਰ ਪੂਰੀ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਵਾ ਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਸਿਰਮੌਰ ਬਨਾਉਣ, ਉਸ ਦੇ ਉਲਟ ਇਹ ਨੌਟੰਕੀਬਾਜ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਨੌਟੰਕੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਆਮ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਰ ਸੂਝਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਜਾਤ-ਪਾਤ, ਧਰਮ-ਮਜ਼ਹਬ, ਭਾਸ਼ਾ ਆਦਿ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਇਕ ਮੰਚ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕਰਜ਼ਾ ਮੁਕਤ ਭਾਰਤ ਬਨਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਦਲਿਤਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਉਪਵਾਸਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖਣ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ 'ਚ ਇਹ ਉਪਵਾਸ ਨਹੀਂ ਸਰਾਸਰ ਬਕਵਾਸ ਹੈ। -ਅਜੈ ਕੁਮਾਰ
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਅਣਥੱਕ ਖੋਜ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਹਾਮੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ ਬਨਾਰਸ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕਾਂਸ਼ੀ (ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼) ਵਿੱਚ 15 ਜਨਵਰੀ, 1376 ਈ. ਦਿਨ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਹੋਇਆ। ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਰਣ ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਕਾਰਣ ਭੇਦ-ਭਾਵ, ਊਚ-ਨੀਚ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਫਨੀਅਰ ਨਾਗ ਵਾਂਗੂੰ ਡੱਸ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਣ ਮਨੁੱਖਤਾ ਤਾਰ-ਤਾਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਖੌਤੀ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਪਾਖੰਡ, ਕਰਮ-ਕਾਂਡ, ਤਪ-ਤੀਰਥ, ਧਾਗੇ-ਤਾਵੀਜ਼, ਝਾੜ-ਫੂਕ, ਭਿਭੂਤੀ ਮਲ, ਅਤੇ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਭਗਤੀ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਅਤੇ ਨਰਕ ਦਾ ਡਰ ਦਿਖਾ ਕੇ ਲੁੱਟ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਾਣ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਘਾਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰੋਹਿਤਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਜਾਲਮ ਹਾਕਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਦਾ ਬਲਕਿ ਬਹਤ ਸਾਰੇ ਜਾਲਮ ਹਾਕਮ ਅਜਿਹੇ ਪਰੋਹਿਤਾਂ ਦੇ ਚੇਲੇ-ਚਪਾਟੇ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਸਨ। ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਨਿਡਰ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ 151 ਵਰ੍ਹੇ ਇਸੇ ਰਾਹ ਤੇ ਚਲਦਿਆਂ ਬਿਤਾਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ 'ਚ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਹਿਮਾਂ-ਭਰਮਾਂ, ਪਾਖੰਡਾਂ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਫੋੜਦੇ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹੋ ਹੀ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਕਿ ਮਿਹਨਤ ਹੀ ਰੱਬ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਵੀ ਗੁਲਾਮੀ ਕਰਨਾ ਘੋਰ ਪਾਪ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬੜੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਅਭਿਸ਼ਾਪ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਦਮੀ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੁਲਾਮ ਆਦਮੀ ਕਦੇ ਵੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਆਤਮ-ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਆਤਮ-ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਸਰੀਰ, ਨਿਰਮਲ ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁਲਾਮੀ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਅਨੇਕ ਸਤਿਸੰਗ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ, ਰਾਜਸਥਾਨ, ਗੁਜਰਾਤ, ਮਹਾਂਰਾਸ਼ਟਰ, ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਪੁਸ਼ਕਰ, ਪ੍ਰਯਾਗ, ਹਰਦੁਆਰ, ਮੁਲਤਾਨਪੁਰੀ, ਪਨਘਟ, ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਦਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਦੇ ਜ਼ੁਰਮ ਵਿੱਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਸੀਹੇ ਵੀ ਸਹਿਣੇ ਪਏ। ਉਥੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਤਾਕਤ, ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਬੁੱਧੀਮਾਨੀ, ਕਥਾ, ਵਚਨ ਅਤੇ ਸਾਹਸੀ ਹਿੰਮਤ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਜਾਲਮ ਰਾਜੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਚੇਲੇ ਬਣ ਗਏ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ 'ਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਪਰਾਲੇ ਕੀਤੇ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਅਨੇਕ ਚੇਲੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀਰੂ ਫਾਂਧੀ, ਮੀਰਾਂ ਬਾਈ, ਰਾਣੀ ਝਾਲਾ, ਰਾਜਾ ਬੈਨ, ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ, ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ ਆਦਿ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ 'ਚ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਢੋਂਗੀ-ਪਾਖੰਡੀ ਅਤੇ ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਪਰੋਹਿਤਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਈ ਤਰਕਹੀਣ, ਦਿਸ਼ਾਹੀਣ, ਉਲਟੀਆਂ-ਪੁਲਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਜੋੜ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਪਾਸਕਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਖੰਡੀਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਨੋਂ-ਮਨੋਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹਮ-ਵਿਚਾਰਕ ਸੰਤਾਂ-ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਝੰਡਾ ਬੁਲੰਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵਰਣ ਵਿਵਸਥਾ ਦਾ ਤਹਿਸ-ਨਹਿਸ ਹੋਣਾ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਠੱਪ ਹੋ ਜਾਣੀਆਂ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ 'ਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਰਣ-ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਪੱਖਵਾਦੀ ਪਰੋਹਿਤਾਂ ਅਤੇ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮਨਘੜਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਨਾਲ ਜੋੜੀਆਂੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਭਰਮ-ਭੁਲੇਖੇ ਪਏ ਹੋਏ ਹਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੂਝਵਾਨ ਸੱਚੇ-ਸੁੱਚੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਪੈਰੋਕਾਰ ਅੱਜ ਵੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਹੋਏ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਸਵਰਗ ਭੋਗ ਰਹੇ ਹਨ । ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬੇਹਤਰ ਜੀਵਨ ਜੀਣ ਲਈ ਵੀ ਸਹੀ ਪੈਂਡੇ ਉਲੀਕ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਵੀ ਭਰਪੂਰ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ੁਭ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਤਮਸਤਕ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਉਥੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਰਸਤੇ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਬੇਗਮਪੁਰਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਨੋਂ-ਮਨੋਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲੇਖ ਰਾਹੀਂ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਸਮਾਂ ਬੜਾ ਨਾਜ਼ੁਕ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬੜਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਆਓ ਸਾਰੇ ਮਿਲ ਕੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੀਏ, ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕਰੀਏ ਤੇ ਕਰਵਾਈਏ ਤਾਂ ਜੋ ਸੱਚੇ ਮਾਇਨੇ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਬੇਗਮਪੁਰਾ ਭਾਰਤ 'ਚ ਵਸਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।
- ਜੈ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ
ਅਜੈ ਕੁਮਾਰ
