ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸ੍ਰੋਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨੱਕੋ-ਨੱਕ ਭਰੇ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਉਜਾੜਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਯੂਰੇਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਆਇਆ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦਾ ਕੁਨਬਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਜ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਬਲ ਆਉਦਾ ਹੈ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਲੜਾਉਣ ਦਾ, ਰੱਬ ਦਾ ਡਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ, ਘਟੀਆ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜ ਅਪਨਾਉਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਨ ਦਾ। ਸਾਮ-ਦਾਮ, ਦੰਡ-ਭੇਦ ਦੀ ਨੀਤੀ ਅਪਣਾ ਕੇ ਇਨਸਾਫ ਨੂੰ ਖਾਣ ਦਾ, ਇਸੇ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਲੋਟੂ ਟੋਲਾ ਕਦੇ ਅੱਯਾਸ਼ ਪੁਰੋਹਿਤ ਤੇ ਕਦੀ ਧਨਾਢ ਪੂੰਜੀਪਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਚੂਸਣ ਵਾਲੀ ਜੋਕ ਬਣ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰੀਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਧੰਦਾ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਅੱਯਾਸ਼ੀ ਅਤੇ ਅਵਾਰਗੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੱਦਾਂ-ਸਰਹੱਦਾਂ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਇਹ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਜਾਵੇ ਭਾੜ ’ਚ, ਦੇਸ਼ ਰਹੇ ਜਾਂ ਨਾ ਰਹੇ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਔਲਾਦ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ ’ਤੇ ਮੁਜਰਾ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕਰੇਗੀ। ਇਸੇ ਕੜੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਤਕੜਾ ਹੋ ਕੇ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ। ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਮੂਲ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਸਮਾਨਤਾ, ਭਾਈਚਾਰਾ, ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ, ਹਰ ਇਕ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ’ਤੇ ਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਟੀਚੇ ਮਿੱਥੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਦਲਿਤ, ਅਤਿ ਦਲਿਤ, ਬੈਕਵਰਡ ਕਲਾਸਿਜ਼, ਓਬੀਸੀ, ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਨੱਕ ’ਚ ਦਮ ਕਰਦੇ-ਕਰਦੇ ਅਖੀਰ ’ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਗਰੀਬ ਹਿੰਦੂ ਦਾ ਗਲਾ ਘੋਟਣਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ’ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਗੌਰਵਮਈ ਇਤਿਹਾਸ ਦੱਸਣਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਮੋਰਚਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਹਰ ਪਾਸੇ ਨਿੱਜੀਕਰਣ ਦਾ ਫਨੀਅਰ ਸੱਪ ਬੁਲੇਟ ਟ੍ਰੇਨ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਸਰਕਾਰੀ ਅਦਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਡੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਸਮੇਤ ਨਿਗਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਲਾਈਵ ਟੈਲੀਕਾਸਟ ਅਸੀਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਮੌਜੂਦਾ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਗ੍ਰਹਿ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਵਤੀਰੇ ਤੋਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੰਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਗੰਗੂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਵੱਲੋਂ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਸਕਣਾ। ਕਿਉਕਿ ਮੰਸ਼ਾ, ਇਰਾਦੇ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ’ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣ ਦਾ ਗੁਨਾਹ ਸ਼ਾਇਦ ਜ਼ਾਲਮ ਤੇ ਅੜੀਅਲ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗਾ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਬਾਰਡਰਾਂ ’ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੁਲਖਾਂ ਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਅਤੇ ਘੁਸਪੈਠੀਏ ਅੱਤਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾਕੋਂ ਚਨੇੇ ਚੱਬਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕੀ ਉਹ ਵਿਹਲੇ ਬਹਿ ਕੇ ਖਾ-ਖਾ ਕੇ ਗੋਗੜਾਂ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲੇ ਠੱਗਾਂ ਤੋਂ ਘਾਬਰ ਜਾਣਗੇ? ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਅਡਾਨੀ, ਅੰਬਾਨੀ ਜਿਹੇ ਪੂੰਜੀਪਤੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਸੌਂਪ ਦੇਣਗੇ? ਗੰਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਔਲਾਦ ਦਾ ਟੋਲਾ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਮਸਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਧ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਹਰੇ-ਭਰੇ ਖੇਤ ਖੋਹਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਚੇਤੇ ਰੱਖਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਨੇ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰੇਮ, ਏਕਤਾ, ਭਾਈਚਾਰੇ, ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਏ ਪਰ ਕਦੇ ਜ਼ੁਲਮੀ ਬਾਬਰ ਅੱਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਝੁਕਾਇਆ। ਇਹ ਮੌਕਾ ਹੈ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਔਲਾਦ ਸੁਧਰ ਜਾਵੇ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਖਿਲਾਫ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਕਾਲੇ ਕਨੂੰਨ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਵੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਦੇਸ਼ ਸਿੱਖ ਅਤੇ ਸਿੰਘ ਬਣ ਕੇ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਮੋਰਚਾ ਖੋਲ੍ਹ ਲਵੇਗਾ ਅਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਯਕੀਨੀ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਗੰਦੇ ਆਂਡੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਯੂਰੇਸ਼ੀਆ ਵਾਲੇ ਵੀ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦੇਣ। ਸਮਾਂ ਹੈ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦਾ, ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਹਰੇ-ਭਰੇ ਖੇਤ ਬਚਾਉਣ ਦਾ। ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੌਣ ਕਬੀਰ ਪੰਥੀਆ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਬੀਰ ਦੇ ਇਸ ਕਥਨ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਕਿ
ਪੁਰਜਾ-ਪੁਰਜਾ ਕਟਿ ਮਰੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਛਾਡੈ ਖੇਤੁ।
ਤੇ ਕੌਣ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਇਸ ਕਥਨ ’ਤੇ ਖੜਾ ਹੈ
ਜਨਨੀ ਜਨੇ ਤਾਂ ਭਗਤ ਜਨੁ, ਕੈ ਦਾਤਾ ਕੈ ਸੂਰਿ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਨਨੀ ਬਾਂਝ ਰਹੇ, ਕਾਹੇ ਗਵਾਵੈ ਨੂਰ।
ਹੁਣ ਇਹ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਖ਼ੜੇ ਹਨ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਔਲਾਦ ਵੱਲੋਂ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਲਿਖੀਆਂ ਮਨਘੜਤ ਕਹਾਣੀਆਂ- ਕਿੱਸਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਕਦੋਂ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਇੱਡੀ ਭੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੰਗਦੱਤ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਕੁੱਛੜ ਚੁੱਕ ਕੇ ਰੰਘਰੇਟੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਬੇਟੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਗਰੀਬ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਸੀਂ ਕਿਹੜੇ ਊਚ-ਨੀਚ ਦੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਏ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਦਿਲ-ਦਿਮਾਗ ’ਚੋਂ ਇਹ ਵੀ ਗੱਲ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਸਿਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਜੋੜ ਕੇ ਪੰਡ ਚੁੱਕਦੇ ਹਾਂ ਉਸ ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਾ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਕੀਮਤੀ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ। ਪਰ ਕੁਝ ਅੜੀਅਲ ਤੇ ਹੰਕਾਰੀ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰਾਂ ਦੇ ਤੌਰ-ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੇ ਅੱਜ ਰੰਘਰੇਟੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਬੇਟੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਰਕ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਫਰਕ ਫੌਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਕਿਸਾਨ ਗੰਗਦੱਤ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਉਥੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਹਰ ਗੁਰੂਘਰ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਬ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਪ੍ਰਣ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਨਾਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਬੀਜ ਦਾ ਅਸੀਂ ਜੜੋਂ ਅੰਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਅਜਿਹੀ ਨਫਰਤ ਫੈਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਘਰ ਤੇ ਪੰਥ ’ਚੋਂ ਛੇਕਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਜਾਲਮ ਸਰਕਾਰ ਖਿਲਾਫ ਤਿੱਖੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਬਿਗਲ ਵਜਾਉਦਿਆਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਸਾਡਾ ਸਾਹਮਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤਸੀਹੇ ਦਿੱਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੰਗੂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕਦੇ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ। ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗੰਗੂ ਦੀ ਔਲਾਦ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ ਰਹੀਏ ਤੇ ਆਪਣੀ ਏਕਤਾ-ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਦੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਨ-ਬਾਨ, ਸ਼ਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੀਏ ਕਿਉਕਿ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜਨ ਲਈ ਮੋਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਾਸਿਓਂ ਘੇਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜੀ ਲਾਈ ਹੋਈ ਹੈ।
-ਅਜੇ ਕੁਮਾਰ
