ਪੱਪੂ ਬਨਾਮ ਗੱਪੂ

ਦੇਸ਼ 'ਚ 17ਵੀਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਅੱਡੀਆਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੀਲੇ-ਵਸੀਲੇ, ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਸਾਮ, ਦਾਮ, ਦੰਡ, ਭੇਦ ਆਦਿ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਟੀ. ਵੀ. ਚੈਨਲਾਂ 'ਤੇ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਕਾਵਾਂ ਰੌਲੀ ਪਈ ਹੋਈ ਹੈ, Àੁੱਥੇ ਗਲੀ-ਮੁਹੱਲੇ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ, ਪਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਥਾਂ, ਸੈਰਗਾਹਾਂ, ਗੱਡੀਆਂ, ਬੱਸਾਂ 'ਚ ਚੋਣਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭਗ 70 ਪਾਰਟੀਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸੈਂਕੜੇ ਅਜ਼ਾਦ ਉਮੀਦਵਾਰ ਹਿੱਸਾ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਮੁਕਾਬਲਾ ਐਨਡੀਏ ਤੇ ਯੂਪੀਏ ਦਾ ਹੈ। ਐਨਡੀਏ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪਾਰਟੀ ਭਾਜਪਾ ਅਤੇ ਯੂਪੀਏ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪਾਰਟੀ ਕਾਂਗਰਸ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੋਨੋਂ ਧਿਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਲੀਡਰਾਂ ਤੇ ਹੀ ਵੋਟਰਾਂ ਦੀ, ਮੀਡੀਆ ਦੀ, ਤਜ਼ਰਬੇਕਾਰਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਹੈ। ਐਨਡੀਏ, ਯੂਪੀਏ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਤੀਜੀ ਧਿਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਬਸਪਾ, ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀ ਸਮੇਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਚੋਣਾਂ ਲੜ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਪੱਪੂ ਅਤੇ ਗੱਪੂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਸਾਡੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਵੇ।
ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਜੋ ਵੀ ਆਉਣ ਪਰ ਇੰਨੀ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਹੈ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਬੁਲਾਰਿਆਂ ਦੀ ਘਟੀਆ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ, ਝੂਠੇ ਦਾਅਵੇ, ਵਾਅਦੇ, ਮੋਮੋਠੱਗਣੀਆਂ, ਚਾਲਬਾਜੀਆਂ ਆਦਿ ਦੇ ਕਾਰਣ ਯਾਦ ਰੱਖੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਗਰਿਕ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਮੌਜੂਦਾ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਪੂ ਦੀ ਫਿਸਲਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤੇ ਗੱਪੂ ਦੀ 56 ਇੰਚ ਲੰਬੀ ਕੈਂਚੀ ਵਾਂਗ ਚਲਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਸੱਤਾ ਦਾ ਸੁਆਦ ਪੱਪੂ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ  ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਲਿਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਗੱਪੂ ਵੱਲੋਂ ਪੱਪੂ ਦੇ ਸਿਰ ਲਗਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਬਣੀ ਉਸ ਨੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ। ਇਸੇ ਲੁੱਟ ਦੇ ਵਿਰੋਧ 'ਚ ਗੱਪੂ ਨੇ 2014 ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਇੰਨੇ ਹਸੀਨ ਸਪਨੇ ਦਿਖਾਏ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯਕੀਨ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਲੁੱਟ-ਖਸੁੱਟ ਦੇ ਬੁਰੇ ਦਿਨ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ਤੇ ਅੱਛੇ ਦਿਨ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਅੱਛੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵੋਟਰਾਂ ਨੇ ਗੱਪੂ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਨੂੰ ਭਰਵਾਂ ਹੁੰਗਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਬਹੁਮਤ ਨਾਲ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਗੱਪੂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਬਣੀ। ਪਰ ਜਿਸ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਉਮੀਦ ਦਾ ਸੂਰਜ ਚਮਕਿਆ ਸੀ, Àਨੀ ਹੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਗੱਪੂ ਐਂਡ ਪਾਰਟੀ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਕਾਰਣ ਮੱਧਮ ਹੋ ਗਿਆ। 
ਪਿਛਲੇ 5 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਦੇਸ਼ ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਬੇਚੈਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰੋਜ਼ ਨਵੀਂ ਟੈਨਸ਼ਨ, ਰੋਜ਼ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ, ਕਦੀ ਅਸਫਲ ਨੋਟਬੰਦੀ ਦੀ, ਕਿਤੇ ਗਊ ਹੱਤਿਆ ਦੀ, ਕਈ ਵਾਰ ਜੀਐਸਟੀ ਦੀ, ਕਿਤੇ ਦਲਿਤਾਂ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ 'ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦੀ, ਕਿਤੇ ਮੌਬ ਲਿੰਚਿੰਗ ਦੀ, ਕਿਤੇ ਧਰਮ-ਮਜ੍ਹਹਬ, ਜਾਤ ਦੀ, ਕਿਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ, ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਿਆ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬਿਨਾ ਮਤਲਬ ਦੀ ਬਹਿਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਉਲਝੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਗੱਪੂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਾ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਧ੍ਰੋਹੀ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਤੰਤਰ, ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਧ੍ਰੋਹੀ ਕਹਿਣਾ ਅਜਿਹੀ ਗਾਲ੍ਹ ਹੈ ਜਿਸ ਮੂਹਰੇ ਸਾਰੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੇ-ਸਿਰ ਪੈਰ ਦੀਆਂ ਬਹਿਸਬਾਜ਼ੀਆਂ, ਫੁਕਰਪੰਤੀਆਂ ਕਰਕੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਆਮ ਨਾਗਰਿਕ ਡਰਿਆ-ਸਹਿਮਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਰੁਕ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਹਰ ਵਰਗ ਦੁਖੀ ਹੈ, ਹਰ ਥਾਂ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦਾ ਮਹੌਲ ਹੈ। ਘਟੀਆ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਸਵਾਰਥੀ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਮੱਕੜਜਾਲ 'ਚ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਫਕੀਰੀ ਦਾ ਚੋਲਾ ਪਾਈ ਗੱਪੂ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਮੀਰ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅਮੀਰ ਹੋਇਆ ਤੇ ਗਰੀਬ ਹੋਰ ਗਰੀਬ ਹੋਇਆ। ਗੱਪੂ ਦੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣੀਏ ਤਾਂ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕੋਈ ਗਰੀਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕੋਈ ਦੁਖੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ 5 ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੂਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਪਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਖ-ਦਰਦਾਂ 'ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਲੱਭਣ ਦੇ ਕਾਰਣ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਵੈਸੇ ਇਹ ਗੱਲ ਵੀ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਮਨੂੰਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਹੀ ਚਿਹਰਾ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਸਾਡੀ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਕਾਰਣ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਦੱਸਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਗੱਪੂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਭਾਸ਼ਣ ਸੁਣ ਲਉ ਉਸ ਦਾ ਹਰ ਭਾਸ਼ਣ ਨਹਿਰੂ, ਗਾਂਧੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰੂ ਹੋ ਕੇ, 70 ਸਾਲ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੱਸਦੇ-ਦੱਸਦੇ ਇਹ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਨਤਾ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਕਾਰਣ ਗਾਂਧੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪੱਪੂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਰ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਸਰਕਾਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਹੜੀ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚੋਂ ਆਇਆ ਹੈ, ਹਾਲੇ ਜਲਦੀ ਕਿਤੇ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। 
ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅੰਬੇਡਕਰੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ  ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਾਹਿਬ ਕਾਂਸ਼ੀ ਰਾਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫੀ ਜਾਗ੍ਰਤੀ ਲਿਆਂਦੀ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਾਰਣ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ 2014 ਵਿੱਚ ਮੋਦੀ ਦੇ ਬਹਿਕਾਵੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਜਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਸਬਜਬਾਗ ਦਿਖਾਏ, ਅਮੀਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਭਰੇ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਕੰਗਾਲ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਗੱਪੂ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਅਖੌਤੀ ਸਮਾਜ-ਸੇਵਕਾਂ ਨੇ ਕੇਂਦਰ ਜਾਂ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, ਪਾਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀ ਅੰਨ੍ਹੀ ਲੁੱਟ ਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਮੰਨਣੀ ਪਵੇਗੀ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਸਾਡਾ ਲਹੂ ਜੋਕ ਵਾਂਗੂੰ ਚੂਸਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਖ਼ੂਨ ਚੂਸ ਵੀ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਸਰੀਰ ਨਿੱਚੜ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਤਕਲੀਫ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਗੱਪੂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਮਲੇਰੀਆ ਮੱਛਰ ਵਾਂਗੂੰ ਸਾਡਾ ਲਹੂ ਚੂਸਦੀ ਹੈ, ਲਹੂ ਵੀ ਪੀਂਦੀ ਹੈ, ਖ਼ੁਰਕ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਡੇਂਗੂ ਵਰਗੀ ਖਤਰਨਾਕ ਬੀਮਾਰੀ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਛੱਡਦੀ ਹੈ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਮਰਨਾ ਹੀ ਮਰਨਾ ਹੈ। ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਗੱਪੂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਹੀ ਮਾਰਨਾ ਹੈ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ 'ਚ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਫ਼ਰਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ 50 ਸਾਲ ਲਏ। ਪਰ ਗੱਪੂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇਹੀ ਕੰਮ 5 ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੀਆਂ ਲੋਕਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗੱਪੂ ਦੇ ਝਾਂਸੇ 'ਚ ਆ ਕੇ ਵੋਟਾਂ ਪਾਈਆਂ ਸਨ, ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਠਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਤਾਂ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਗੋਦ 'ਚ ਛੁਪਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਾਜੀ ਪੱਪੂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਗੱਪੂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤੀਜਾ ਬਾਜੀ ਮਾਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਲਹਾਲ ਇੰਨਾ ਜ਼ਰੁਰ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਦਿਨ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ, ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ 'ਚ ਅਸਲੀ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਬਹਿਸ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਗੱਪੂ ਐਂਡ ਕੰਪਨੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ 'ਚੋਂ  ਇੰਝ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਜਿਵੇਂ ਖੋਤੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਸਿੰਗ। ਅਸੀਂ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ, ਸੋ ਸਾਡਾ ਵੀ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਭਟਕਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਬਾਈਕਾਟ ਕਰਕੇ ਅਸਲੀ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋ ਸਕੇ।
                                                                                                                                                 -ਅਜੈ ਕੁਮਾਰ

ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ

ਸਤਿਗੁਰੂ ਸ੍ਰੀ ਗਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਸਾਧਣਹੀਣ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾ ਕੇ ਸਨਮਾਨਪੂਰਵਕ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਉੱਚ-ਕੋਟੀ ਦੀ ਸੂਝ-ਬੂਝ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਖੋਜਕਰਤਾ, ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ, ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਮਹਾਨ ਵਿਦਵਾਨ ਸਨ। ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਅਤੇ ਪੁਣਛਾਣ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਕਾਲ 1376 ਈਸਵੀ ਨੂੰ ਬਨਾਰਸ ਨੇੜੇ ਮਾਂਡੂਰਗੜ੍ਹ (ਜਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਚੱਲਿਤ ਨਾਂ ਮੰਡੂਆਂ ਡੀ ਹੈ) ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਵਿਦਵਾਨ ਬਨਾਰਸ ਨੇੜੇ ਬਸਤੀ ਸੀਰ ਗਵਰਧਨਪੁਰ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਜਨਮ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਸਮੇਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਰਿਆਸਤਾਂ 'ਤੇ ਮੁਗਲਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ। ਇਹ ਯੁੱਗ ਹਨੇਰਗਰਦੀ ਭਰਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਹਥਿਆਉਣ ਲਈ ਅੱਤ ਦੀ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਧੱਕੇ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਜ਼ੋਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਜਿਹੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਹਥਿਆਈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਦਾ ਜਾਲਮ ਹੋਣਾ ਸੁਭਾਵਕ ਹੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੁਗਲ ਸਲਤਾਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ। ਪਰ ਹਿੰਦੂ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਦਬਦਬਾ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਜਿੱਥੇ ਰਾਜੇ ਸੱਤਾ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਚੂਰ ਜੁੱਤੀ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਪ੍ਰਜਾ ਨੂੰ ਦਬਾਉਂਦੇ ਸਨ ਉਥੇ ਅਖੌਤੀ ਪੁਰੋਹਿਤ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਬਣੀ ਬੈਠੇ ਮਨੂੰਵਾਦੀਏ ਵਰਣ ਵਿਵਸਥਾ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਸੂਲੀ 'ਤੇ ਟੰਗੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨਾ ਆਪਣਾ ਜਨਮ ਸਿੱਧ ਅਧਿਕਾਰ ਸਮਝਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਵਰਣ-ਵਿਵਸਥਾ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਧਰਮ ਦਾ ਮੁੱਖ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਦੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਆਡੰਬਰ, ਪਾਖੰਡਾਂ, ਕਰਮ-ਕਾਂਡਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਣਾਂ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਇੰਨਾ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਸੀ ਕਿ ਪਸ਼ੂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬੇਹਤਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਂਦੇ ਸਨ। ਅਜਿਹੇ ਦਰਦਨਾਕ ਤੇ ਖੌਫ਼ਨਾਕ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਜ਼ੁਲਮੀ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਬਿਗਲ ਵਜਾਇਆ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਚਮੜਾ ਸਮੇਟਣ ਦਾ ਪਿਤਾ ਪੁਰਖੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਹਮ-ਖਿਆਲੀ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਰਹਿਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਚਾਰੇ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ 'ਚ ਮਾਨਵਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾਖੰਡ-ਆਡੰਬਰਾਂ, ਕਰਮ-ਕਾਂਡਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਵਿੱਦਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਗਿਆਨਵਾਨ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਆਪ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ੂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਸਾਧਣਹੀਣ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ- 
ਮਾਧੋ ਅਬਿੱਦਿਆ ਹਿਤ ਕੀਨ ਬਿਬੇਕ ਦੀਪ ਮਲੀਨ£
(ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ, ਪੰਨਾ 486)
ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਅਕਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਰੁਕ ਗਈ, ਕੰਮ-ਧੰਦੇ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਰੁਕ ਗਏ। ਧਨ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ੂਦਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਬਰਾਬਰੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਅਤੇ ਜਨਮ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਨਮ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਨਾ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਛੋਟਾ-ਵੱਡਾ ਤਾਂ ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਭੈੜੇ ਕਰਮ ਕਰਨ ਨਾਲ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਲਈ ਸਾਰੀਆਂ ਜਾਤਾਂ ਬਰਾਬਰ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸਮਾਜ ਦੇ ਪੀੜਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ
ਰੇ ਚਿਤ ਚੇਤਿ ਚੇਤ ਅਚੇਤ ਕਾਹੇ ਨ ਬਾਲਮੀਕਹਿ ਦੇਖ£
ਕਿਸੁ ਜਾਤਿ ਤੇ ਕਿਹ ਪਦਹਿ ਅਮਰਿਓ ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਬਿਸੇਖ£੧£ ਰਹਾਉ£ (ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ, ਪੰਨਾ 1124)
ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਵਾਲਮੀਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਝੰਜੋੜਦਿਆਂ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਵਾਲਮੀਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਸ਼ੂਦਰਾਂ 'ਚ ਪੈਦਾ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਵਿਵੇਕ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਲੀਲ ਨਾਲ ਮਾਨਵਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਦੇ ਮਾਰਗ ਤੇ ਲਗਾਇਆ। ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀਆਂ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਤੋੜ ਕੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਜੀਵਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਗੁਜਾਰਦੇ।
ਅਜਿਹੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦੇ ਕੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ ਲੜਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਸੰਘਰਸ਼ਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਂਦਿਆਂ ਜ਼ੁਲਮੀ ਰਾਜ ਅਤੇ ਮਨੂੰਵਾਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਬਦਲ ਬੇਗ਼ਮਪੁਰੇ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਦਿੱਤਾ।  ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਜਿੱਥੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਚੇਤਨ ਸਨ ਉਥੇ ਉਹ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਅਣਗਿਣਤ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਈ ਜਾਲਮ ਰਾਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਰਨੀਂ ਲੱਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਬੇਗਮਪੁਰਾ ਫਲਸਫੇ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ-ਪ੍ਰਸਾਰ ਕੀਤਾ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ, ਜਾਤ-ਜਮਾਤ, ਮਜ਼ਹਬ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ। ਆਉ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ 642ਵੇਂ ਜਨਮ ਦਿਹਾੜੇ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਜਾਗ੍ਰਿਤ ਕਰਕੇ ਮਾਨਵਤਾ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰੀਏ। 
                                                                                                         ਅਜੈ ਕੁਮਾਰ

ਚੋਰ ਮਚਾਏ ਸ਼ੋਰ

ਇਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕੁੜੀ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਗਏ ਤਾਂ ਵਿਚੋਲੇ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ ਦੇ ਪੁੱਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ। ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕਾਕਾ ਤੂੰ ਮੀਟ, ਸ਼ਰਾਬ, ਸਿਗਰਟ-ਬੀੜੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਜੂਆ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦਾ, ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬਿਲੁਕਲ ਨਹੀਂ। ਵਿਚੋਲੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੀ ਮੁੰਡਾ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਨਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਇਹ ਤੁਸੀਂ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਖੁਦ  ਸੁਣ ਹੀ ਲਿਆ ਹੈ, ਹਾਂ ਇਕ ਗੱਲ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਹਕੂਮਤ ਕਰ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਵੱਲੋਂ  ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ  ਕਿ 2014 ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਾਅਦੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਰ ਇਕ ਦੇ ਖਾਤੇ 'ਚ 15 ਲੱਖ ਆਵੇਗਾ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਵਾਲੇ ਜੇਲ੍ਹਾਂ 'ਚ ਸੁੱਟੇ ਜਾਣਗੇ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦਨ ਦੋ ਗੁਣਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਹੱਥ ਹਵੇਗੀ, ਹਰ ਸਾਲ 2 ਕਰੋੜ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਵਾਅਦੇ ਕੋਰਾ ਝੂਠ ਨਿਕਲੇ ਬਲਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਉਲਟ ਕਾਲਾ ਧਨ ਤਾਂ ਕੀ ਲਿਆਉਣਾ ਸੀ ਨੋਟਬੰਦੀ ਹੀ 8 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਦਾ ਘਪਲਾ ਨਿਕਲਿਆ। ਬਫੋਰਸ ਕੇਸ 'ਚ ਸ਼ਾਮਲ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਕੀ ਦੇਣੀ ਸੀ ਬਲਕਿ ਰਾਫੇਲ ਡੀਲ ਦਾ ਦਾਗ਼ ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਲੁਆ ਬੈਠੀ ਸਰਕਾਰ। ਸਰਕਾਰੀ ਬੈਂਕਾਂ ਦਾ ਧਨ ਆਪਣੇ ਖ਼ਾਸ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਕੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ 'ਚੋਂ ਭਜਾਉਣ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਲੁਆ ਬੈਠੀ। ਸੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਾਲਾ ਧਨ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਕਿਸਾਨ ਆਤਮ-ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀ ਹੈ। ਆਂਕੜੇ ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ 2 ਕਰੋੜ ਨੌਕਰੀ ਹਰ ਸਾਲ ਤਾਂ ਕੀ ਦੇਣੀ ਸੀ ਬਲਕਿ 15 ਲੱਖ ਨੌਕਰੀ 5 ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਘਟੀ ਹੈ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵਧਿਆ ਹੈ, ਮਹਿੰਗਾਈ ਵੀ ਵਧੀ ਹੈ, ਉਦਯੋਗਿਕ ਇਕਾਈਆਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਮਹੌਲ ਹਰ ਪਾਸੇ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। 
ਬਾਰਡਰ 'ਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਗਾਂ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਦੰਗੇ, ਗੰਗਾ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੀਤਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਫੇਂਕੂ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਗਤ ਰੋਜ਼ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲਾਂ ਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਗੁਣਗਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਤਾਰੀਫਾਂ ਦੇ ਪੁਲ ਬੰਨ੍ਹ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰ  ਹਕੀਕਤ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਛੁਪੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੇਠਲੇ ਸਿਖ਼ਰ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਇੰਨੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਜੂਦਾ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਹੀ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਨਹੀਂ ਇਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਭਾਈਵਾਲ ਪੱਪੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਵੀ ਹੈ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਜਿੱਥੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੋਕ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿਸ ਰਹੇ ਹਨ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ 'ਚ ਵਧੇਰੇ ਚੋਰ-ਠੱਗਾਂ ਦੀ ਵਧਦੀ ਗਿਣਤੀ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਅੱਜ ਵੀ ਤਬਾਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕੱਲ੍ਹ ਵੀ ਤਬਾਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹੁਣੇ ਵੀ ਤਬਾਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਤਾਧਿਰ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ-ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਝੰਡਾ ਬੁਲੰਦ ਕਰਨ 'ਚ ਮਸਤ ਅਤੇ ਵਿਅਸਤ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਵੋਟਰ ਸੱਤਾਧਿਰ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛੇ ਕਿ ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਘੱਟ ਤੇ ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੱਧ ਪਰ ਰਾਜ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਜੁੰਡਲੀ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਦੇਸ਼ ਇਸ ਸਮੇਂ 76 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਕਿਉਂ ਹੈ?10 ਲੱਖ ਵਿਅਕਤੀ ਹਰ ਸਾਲ ਲਾ-ਇਲਾਜ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਕਾਰਣ, 5 ਲੱਖ ਬੱਚਾ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਕਾਰਣ ਕਿਉਂ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹੈ? 5 ਲੱਖ ਖੇਤ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਹਰ ਸਾਲ ਆਤਮ-ਹੱਤਿਆ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ?
ਕਰੋੜਾਂ ਟਨ ਅਨਾਜ ਗੁਦਾਮਾਂ 'ਚ ਹਰ ਸਾਲ ਸੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ 30 ਕਰੋੜ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ ਰਾਤ ਨੂੰ ਭੁੱਖੇ ਸੌਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੁਸਤਾਖੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਕੌਣ ਹੈ? 1947 'ਚ ਅਜ਼ਾਦੀ ਵੇਲੇ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦੀ ਬਹੁਤਾਤ ਸੀ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਜੰਗਲ ਹੋਣ, ਪਾਣੀ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਉਪਜਾਊ ਜ਼ਮੀਨ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਕੋਲੇ ਦੀਆਂ ਖਾਣਾਂ ਹੋਣ, ਤੇਲ ਦੇ ਖੂਹ ਹੋਣ। ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੁਲਖ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਵੋਟਾਂ 'ਚ ਨਵੇਂ ਨਾਅਰੇ ਦੇ ਕੇ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਉੱਲੂ ਸਿੱਧਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੀਡਰ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਕਹਿਣ ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਚੋਰ ਮਚਾਏ ਸ਼ੋਰ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਲੇਖ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚਿੰਤਾ ਲਗਦੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਭਾਰਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਇਹ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜਾਤ-ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਉੱਪਰ Àੁੱਠ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਦੌਰ 'ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਬੇਹਤਰੀਨ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਕਮੁੱਠ ਹੋ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਸਿਆਸੀ ਭੰਡਾਂ ਨੂੰ ਅਕਲ ਸਿਖਾਉਣ ਦੇ ਕੋਈ ਠੋਸ ਅਤੇ ਯੋਗ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਨ। ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਇਸ ਦਾ ਸਹੀ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਅੰਬੇਡਕਰ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਬੇਸ਼ਕੀਮਤੀ ਹਥਿਆਰ ਵੋਟ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਇਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਵਧੀਆ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਸਿਰਮੌਰ ਬਣਾ ਸਕੇ। ਬਾਕੀ ਫ਼ੈਸਲਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਕਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਵੋਟ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ।
ਅਜੇ ਕੁਮਾਰ