ਸੌ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਇਕ ਕਰਤੂਤ ਚੰਗੀ

ਹਰਿਆਵਲ ਘਾਹ 'ਚ ਲੁਕਿਆ ਹਰਾ ਸੱਪ ਮਰ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਤੇ ਫੁੰਕਾਰੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਲਾ ਕੋਬਰਾ ਹੋਰ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ ਭਾਵ ਸਮਝ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ ਜੋ ਗੱਲ ਸਾਹਿਬ ਕਾਂਸ਼ੀ ਰਾਮ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਮੈਂ ਉਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਦੁਹਰਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। 2014 ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ 'ਚ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ 'ਚ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਉਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਖਾਤਮੇ ਦੇ ਕੰਢੇ ਖੜੀ ਹੈ। ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਵਿਕਾਸ 'ਅੱਛੇ ਦਿਨ', ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੋਰ ਕਹਿਣ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਦੇ ਕੇ ਭਾਜਪਾ ਰਿਕਾਰਡ ਤੋੜ ਜਿੱਤ ਨਾਲ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਇਕ ਸਾਲ ਬੀਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਲੰਬੇ-ਲੰਬੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਤੇ ਇਲਜ਼ਾਮਬਾਜੀਆਂ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੋਦੀ ਵਲੋਂ ਮੂਰਖ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁਧ ਦਲਿਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਲਗਭਗ 100 ਸਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਰੁੱਧ ਕਿਵੇਂ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਜੋਤੀ ਜਗਾਈ ਰੱਖੀ। ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਹਿਬ ਕਾਂਸ਼ੀ ਰਾਮ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਵੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੀ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਦਲਿਤ ਕਾਂਗਰਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮੰਨਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨੂੰਵਾਦੀ ਤਾਕਤਾਂ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਲਿਤ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਪੁਰਖਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਗਹਿਰਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹੀ ਨਤੀਜਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਕਾਂਗਰਸ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਾਲਾਤਾਂ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਹਿਬ ਕਾਂਸ਼ੀ ਰਾਮ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਬਹੁਜਨ ਸਮਾਜ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਵੀ ਰੱਖੀ। ਬਸਪਾ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤਰ ਭਾਰਤ 'ਚ ਆਪਣਾ ਅਸਰ ਵੀ ਦਿਖਾਇਆ। ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਬਸਪਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਰਹੇ। ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਜੋ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਸਦਾ ਤੋਂ ਮੁਖ ਗੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਥੋੰ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਬਸਪਾ ਕਾਰਣ ਹੀ ਹਿੱਲੀਆਂ। ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ। ਇਤਿਹਾਸ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਹੜਾ ਪੈਂਡਾ ਪਾਰ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਕ ਦਿਨ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਰਾਜ ਆਵੇਗਾ, ਉਸ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨਤਾ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਯਕੀਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਪਰ ਅਜੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੂਰ ਜਾਪਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦਲਿਤ ਨੇਤਾ ਅਜੇ ਵੀ 50 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਤੌਰ-ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿ ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਘਾਹ ਦਾ ਸੱਪ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਜਾਤ-ਪਾਤ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਦਕਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪੈ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ, ਵਿੱਦਿਆ-ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰ-ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਿਨ ਪ੍ਰਤੀਦਿਨ ਵਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸਦਾ ਅਸਰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦਲਿਤ ਸਮਾਜ ਤੇ ਬਲਕਿ ਦੂਸਰੇ ਸਮਾਜ ਤੇ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋ ਦੁਨਿਆਵੀ ਅੱਖਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਲੱਭਣ ਨੂੰ ਹਨ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਤੀਸਰਾ ਨੇਤਰ ਹੀ ਅਸਲੀਅਤ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸੰਪਰਕ 'ਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਗੈਰ-ਦਲਿਤ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਪਣੇ ਵਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦਲਿਤਾਂ ਨੂੰ ਘ੍ਰਿਣਤ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ ਸਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਹੈ। ਉਹੀ ਹਾਲਾਤ ਇਹੀ ਚੀਜ ਦਲਿਤ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਿਆ-ਲਿਖਿਆ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਨੇਤਰ ਨਾਲ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਰਾਬਰਤਾ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਪਹਿਚਾਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਉਸ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਤੇ ਕੈੜੀ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਢੁਕਵਾਂ ਜੁਆਬ ਦੇਣਾ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਕਲੀਫ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਸੀਨੀਅਰ ਆਗੂ ਕਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦਲਿਤ ਨੇਤਾ ਆਪਣੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਛੁਪਾਉਣ ਖਾਤਰ ਦੂਜਿਆਂ 'ਤੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਸਾਫ਼ ਦੱਸਣ ਖਾਤਰ ਲੋਕ ਦੂਸਰਿਆਂ 'ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਸੁੱਟ ਹੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸੋਚ ਦੀ ਕਮੀ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਨਵੀਂ ਰਾਹ ਦੇ ਸਕਣ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੀ ਮੰਜਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕੀਏ। ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ, ਸਟੇਜਾਂ ਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਝਾੜ ਕੇ, ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾ ਚਾਰ ਪ੍ਰੋਂਠੇ ਖਾਹ ਕੇ ਸਰਹਾਣੇ ਥੱਲੇ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਸੌਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਹੈ। ਚੰਨ ਗੁਰਾਇਆ ਵਾਲੇ ਨੇ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਇਕ ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਮ੍ਰਿਤਾ ਵਿਰਕ ਨੇ ਬਾਖੂਬੀ ਗਾਇਆ ਹੈ। 'ਮੇਰਾ ਭਾਸ਼ਨ ਦੇਣ ਵਾਲਿਓ ਕੁਝ ਆਪ ਵੀ ਕਰ ਕੇ ਦੇਖ ਲਉ'। ਅੱਜ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਸਿਰਫ ਭਾਸ਼ਣ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਉਸ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਹੈ, ਉਹ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਨਾਲ ਤੋਲ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਦਾ ਪੱਲੜਾ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਅਤੇ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਪੱਲੜਾ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੀਡਰ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਮੋਦੀ ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਨਾਲ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਤਾ 'ਚ ਲਿਆਉਣ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੱਥ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਸ ਦੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਨੂੰ ਕਰਤੂਤਾਂ ਨਾਲ ਤੋਲ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਹੱਥ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਭਾਸ਼ਣ ਰਾਜ ਸੱਤਾ 'ਚ ਬੈਠੇ ਜਾਂ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹ 'ਚ ਲੱਗੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਦਲਿਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਭਾਸ਼ਣਬਾਜੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਵਿਰੋਧੀ ਸਮਝਣਾ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗਿਣ-ਗਿਣ ਕਮੀਆਂ ਗਿਣਾਉਣਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅੰਬੇਡਕਰੀ ਦੱਸਣਾ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਲਿਤ ਲੀਡਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਤੁਰੰਤ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਬੇਹੱਦ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਫਨ ਫੈਲਾਏ ਬੈਠਾ ਕੋਬਰਾ ਕਦੇ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਚਲਦਾ ਸਾਥੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਇਹ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਲਗਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਗਿਣ-ਗਿਣ ਕੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਗਿਣਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਅੰਬੇਡਕਰੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਜੇ ਉਸ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਬਗਲਾਂ ਝਾਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਵਾਬ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਕਰਤੂਤ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਦਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਉਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਨੰਬਰ ਇਕ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਹਵਾਈ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਸਟੇਜਾਂ ਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਣ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਮਸਲਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਇਕੋ ਨੁਕਤਾ ਹੈ, ਆਪਣੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਪਹਿਚਾਣੋ, ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ ਜਾਣੋ, ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਲਾ ਕੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਇਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਤੇ ਮਾਫਕ ਹਮਲਾ ਬੋਲੋ, ਤਾਂ ਜੋ ਜਿੱਤ ਯਕੀਨੀ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਹੀ ਖਿੱਚਣੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਯਕੀਨ ਮੰਨੋ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਚਿੱਕੜ ਭਰੇ ਤਲਾਬ 'ਚੋਂ  ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕਦੇ। ਸੌ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਇਕ ਕਰਤੂਤ ਕਰ ਲਓ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੰਗੀ ਹੈ।
- ਅਜੇ ਕੁਮਾਰ